Samen met medefoodie Floor van Ecolientje had ik het idee om een dagje langs een aantal verschillende boerderijwinkels in het oosten van het land te gaan. Gewoon, omdat dat leuk is. Het is misschien een iets wat alleen een fanatieke foodie zou doen, maar echt heus, het is een geweldige dagactiviteit. In dit blogartikel lees je waarom.
We kunnen het qua weer niet beter treffen. Het is niet al te warm (rond de 22°C). Aan de lucht zijn een aantal mooie wolken aan de verder straalblauwe lucht. De zomervakantie van het zuiden van het land zit er alweer op. De rest van het land is nog vrij, wat resulteert in vrij rustige wegen en geen files, in ieder geval niet op onze route.
Hoeve Ravenstein
De start is in Baarn. Dat ligt natuurlijk niet in het oosten van het land, maar daar is nou eenmaal een erg mooie boerderijwinkel te vinden, wist Floor in onze voorbereiding te vertellen. En ach, vanuit Rotterdam zijn veel plaatsen in Nederland oostwaarts, dus wat mij betreft past het in het thema.
Aangezien we deze dag aan een strak schema zitten, zijn we al vrij vroeg op Hoeve Ravenstein. Om 10 over 9 rijden we de laan op die ons leidt naar de hoeve. Floor vertelt dat ze hier in dit bos ooit een dag door dit bos had gelopen met een mycologische vereniging en wel 52 verschillende paddenstoelen had gevonden. ‘Ook eetbare?’ hoorde ik mijzelf vragen. Ja, we moeten natuurlijk wel in het foodthema blijven. Maar daar was die tocht toen blijkbaar niet voor bedoeld.
Hoeve Ravenstein gaat om 9 uur ’s ochtends open, maar we zijn niet de eerste. Een klein meisje is samen met haar moeder in de boerderijwinkel boodschappen aan het doen en legt heel voorzichtig een voor een de eieren in een mandje. Ik bedenk me gelijk dat ikzelf straks niet moet vergeten eieren te kopen.
We besluiten eerst de hoeve zelf te verkennen, voordat we de winkel induiken. Wat direct opvalt zijn de mooi onderhouden gebouwen en de grootsheid van het geheel. Het is werkelijk ook een prachtige plek middenin de bossen van Baarn.
De hoeve kent 2 restaurantgedeeltes. De een, tegenover de boerderijwinkel is een soort koffiehoek, recht tegenover de ingang is het tweede restaurantgedeelte, dat ook voor kleine feesten en partijen kan worden gehuurd. Ik zie er – ondernemersblik ? – al direct een mooie ruimte in voor het geven voor workshops.
Koeien, konijnen en cavia’s
Achter op het terrein vinden zich de dierenverblijven. Zo staat er een grote stal met (enorme) koeien – sorry ben niet helemaal thuis welke soort koeien het zijn, maar een aantal van hen waren behoorlijk breed – een hok met schattige konijnen en cavia’s en helemaal achteraan nog een grote ren met allerlei soorten kippen, kalkoenen en andere vogels. Achter het vogelverblijf ligt de grote moestuin waar diverse soorten groenten worden verbouwd.
De boerderijwinkel
De winkel is prachtig en is alles wat je je kunt indenken bij een complete boerderijwinkel. Verse groenten die niet altijd aan het doorgeschoten schoonheidsideaal van de grote supers voldoen, een grote vitrine met allerlei soorten kaas, zuivel en vleessoorten en veel andere biologische voedingsmiddelen.
Ik loop met een kleine, schattige bloemkool, een mooie verse gemberwortel en een kleine kurkumawortel met uitlopers de deur uit. Dat laatste om te zien of ik ze thuis kan kweken.
Na een goede kop koffie en een gedeeld gebakje (hoe verantwoord!) gaan we richting Zwolle, waar de tweede te bezichtigen boerderijwinkel te vinden is.
Het adres van Hoeve Ravenstein is:
Ravensteinselaan 3, 3744 ML Baarn
Platgereden egels
‘Ach nee, daar lag een platgereden egel op de weg…’ Ja, egels zie je nou eenmaal niet vaak in het Rotterdamse, dead or alive. En ik vind ze heel schattig, zeker nu ik de schattige egelfilmpjes op Instagram heb ontdekt. Ik volg bijvoorbeeld ook @Mr.Pokee die inmiddels, na zijn dood, is vervangen door Mr. Herbee die het ook niet onverdienstelijk doet qua cuteness.
Maar goed, deze egel was dus morsdood. RIP. Hij zou niet de enige zijn die we deze tocht zouden tegenkomen. Helaas, wat doe je eraan? Gewoon de weg naar de volgende boerderijwinkel vervolgen. Op naar Zwolle.
De Vreugdehoeve
Dat de vakantie voor dit deel van het land nog in volle gang is, bewijst De Vreugdehoeve. Een groot kinderparadijs. Het is een grote kakafonie aan kinderklanken. Mwa, voor iemand die niet bepaald heel geduldig is met kinderen, eigenlijk een nachtmerrie.
Jammer genoeg is de winkel minder groots opgezet dan die van Hoeve Ravenstein. We zijn natuurlijk ook enorm verwend met zo’n mooie boerderijwinkel als eerste stop. Naast schapenkaas (waaronder heel oud-gerijpte) en wat vlees, worden er in deze winkel vooral producten van andere producenten in de omgeving verkocht. Ook veel non-food artikelen.
Wel zijn er heel veel verschillende soorten schepijs. Perfect voor al die kinderen, hun ouders en opa’s en oma’s die een beetje afkoeling willen.
Wat De Vreugdehoeve wel heeft: een restaurant met een mooie kaart met gerechten waarin streekproducten worden verwerkt. En het eten is werkelijk heerlijk. Dus dat maakte de minder groots opgezette boerderijwinkel en al die rondrennende, gillende kinderen meer dan goed.
Iets wat andere foodies mogelijk wel bekend voorkomt is het delen van het eten. En vooral niet beiden hetzelfde nemen, want dat is zonde, zowel voor de foto als voor het proeven van de gerechten. Dan kun je net zo goed in je eentje gaan eten. Ja toch, niettan?
Zwolse mosterdsoep
Als voorgerecht bestellen we allebei de Zwolse mosterdsoep. Want zeg je mosterdsoep, dan ben ik nou eenmaal heel weinig schappelijk om te delen. Dan maar geen foto’s van verschillende soorten soep. Zoals je ziet, gooi ik mijn principes vrij makkelijk over boord.
De soep wordt al snel gebracht. Terwijl we bezig zijn met de foto’s vertel ik over die keer dat ik mosterdsoep had gegeten in een of andere mosterdfabriek in de provincie Groningen. En dat die mosterdsoep goddelijk was geweest. Naderhand heb ik niet meer zo’n lekkere gegeten. Ik ben benieuwd naar deze Zwolse variant.
Hoewel wat zout, heeft de soep een heel sterkte mosterdsmaak. Lekker pittig, zoals die hoort te zijn. Ja, deze soep is een geduchte tegenstander van de mosterdsoep die ik toen in Groningen heb gegeten. Een voordeel van deze soep, daarvan heb ik nu tenminste een adres. Wat waar ik die Groninger mosterdsoep toen heb gegeten, zou ik niet meer weten…
Eerlijk zullen we alles delen
Als hoofdgerecht ga ik voor de halloumiburger en Floor voor de lamsburger. Eerlijk zullen we alles delen. Ik deel mijn burger keurig in tweeën. Floors snijkunsten zijn wat minder accuraat. Het broodje is perfect gedeeld, de burger wat minder. Wat resulteert in een reepje burger. Kijk maar:
Ach nou ja, het is haar vergeven. Beide burgers zijn trouwens goed op smaak gebracht. Nadat we de lunch achter de kiezen hebben, vervolgen we onze reis naar het volgende adres.
Het adres van De Vreugdehoeve is:
Zalkerveerweg 20, 8042 PL Zwolle
Richting Coevorden
‘Oh kijk, weer een platgereden egel…’
‘We zijn er bijna.’ Ik ben er wel weer aan toe om de benen te strekken. Inmiddels gelukkig even geen last meer van bumperklevers. Alsof we alleen op de wereld zijn, is er geen kip te bekennen de laatste paar kilometers.
De mevrouw van de navigatie zegt inmiddels de bekende woorden ‘Uw bestemming is bereikt’ maar het enige wat we zien is een rij bomen met een sloot ernaast. Nergens een bord dat we bij het juiste adres zijn, namelijk de boerderijwinkel van de waterbuffelfarm.
In de verte zien we wel een aantal waterbuffels staan. Maar zo ver dat ze niet veel meer vormen dat kleine bewegende stippen aan de horizon. Dit is dus wel een waterbuffelfarm, maar het kan toch niet zo zijn dat hier ook de boerderijwinkel gevestigd is? Dan zou dat toch wel aangegeven zijn?
Ik besluit nog een keer goed op de website te kijken en dan zie ik dat de boerderijwinkel niet in Coevorden maar in Radewijk ligt. Ah, ok. Hopelijk hebben ze daar ook nog wat waterbuffels, want ik zie de teleurstelling op Floor’s gezicht verschijnen. Zij heeft nog nooit waterbuffels in het echt gezien. Nu dus wel, maar ze zijn wel heel erg ver verwijderd om ze goed te kunnen zien.
Naar Radewijk dus, een aantal kilometer verderop. Op ons gemak rijden we die richting uit, over diverse landweggetjes en kleine dorpjes waar we nog nooit van gehoord hebben en die vaak uit niet veel bestaan dan 5 huizen/boerderijen op rij.
‘Dode egel numero 3. Ahh deze is denk ik een paar keer overreden…’
Boerderijwinkel van Firma Kelder
Als we aan komen rijden bij de boerderijwinkel in Radewijk, is al duidelijker dat we nu wel aan het goede adres zijn. En – een geluk voor Floor – ook hier zijn er waterbuffels. Op twee grote percelen langs de weg zijn ze goed te zien.
Aangezien we (ik heb het hier eigenlijk vooral over mijzelf) wel trek heb in een waterbuffelijs – dat ik trouwens al eens eerder op heb – gaan we eerst naar de boerderijwinkel om daarna nog even langs de kant van de weg te gaan staan op de waterbuffels goed te bekijken. Want ze moeten natuurlijk wel op de foto.
Het waterbuffelijs is heerlijk romig. Ook de plaatselijke kant vond het erg lekker zo te zien.
In de boerderijwinkel kopen we een bol echte buffelmozzarella. Helaas blijkt bij thuiskomst dat de bol te zacht is van binnen en niet die lekkere chewy textuur heeft die je bij de nep-mozzarella in de supermarkt wel hebt. Of is dat het verschil tussen buffel- en koeienmozzarella of gewoon een productiefout? Wie het weet mag het zeggen.
Klappen
Volgens de boerin van de waterbuffels moeten we gewoon de auto langs de kant zetten en even in onze handen klappen. Waterbuffels zijn nieuwsgierige beesten en dan komen ze vast en zeker wel even dichterbij. Helaas ligt de eerste groep waterbuffels te herkauwen. En die gaan dat natuurlijk niet onderbreken omdat twee dames van buiten de regio enthousiast in hun handen staan te klappen.
Een stukje verderop bij het andere perceel hebben we mogelijk meer geluk. Daar staat een groep waterbuffels aan de andere kant van het grasveld. We zijn niet de enige die de aandacht van deze mooie beesten willen trekken.
Er staat een dame met een spiegelreflexcamera in haar hand hoopvol naar de waterbuffels te turen. Aan de kant van de weg staat haar auto met een Duits kenteken. Het blijkt een Nederlandse dame te zijn die hier wel vaker komt om de waterbuffels te fotograferen. ‘Ik denk niet dat ze er zin in hebben vandaag’, zegt ze.
Ik probeer nog een keer of ik ze naar ons toe kan klappen, maar helaas. ‘Ik kom een volgende keer wel weer terug.’ De dame gaat haar auto weer in. Wij blijven nog heel even naar de overkant turen, maar gaan dan ook weer de auto in. Op weg naar de volgende bestemming.
Het adres van Waterbuffelfarm Firma Kelder is:
Toeslagweg 5, 7791 RS Radewijk
‘Ah, nog een dode… oh nee, dit was een konijn of zoiets…’
Nadat we een tijd lang rijden in de middle of nowhere wordt het opeens drukker op de weg. We rijden richting Ommen en daar is het klaarblijkelijk feest. Allemaal auto’s langs de kant van de weg. Een grote braderie, een draaimolen en allemaal mensen die zich een weg banen door de grote mensenmenigte.
Het ziet er erg gezellig uit, maar er is geen tijd om te verliezen. We zijn op een boerderijwinkelmissie en daar past geen gezellig feest in Ommen bij.
We gaan naar een kaasboerderij en omdat ik nou eenmaal heel erg van kaas houd, heb ik heel veel zin om deze boerderijwinkel te bezoeken.
Kaasboerderij Heileuver
‘Als we hier nou langer blijven staan, hebben we straks alle kazen geproefd.’
We staan inmiddels al een tijdje in de winkel omdat ik last heb van keuzestress als het gaat om welke kaas ik moet kopen. Deze winkel is echt een enorme kaaswalhalla waar ik graag zou willen wonen. Iedereen die een stuk kaas koopt krijgt eerst een plakje om te proeven. En omdat wij er ook staan, krijgen we telkens ook een plakje kaas. Elke plakje is even lekker. Mmm, dit helpt niet echt om een keuze te maken.
Uiteindelijk weet ik het. Ik ga voor een stuk jonge kaas (altijd goed) en een stuk brandnetelkaas. ‘Wil je een punt of een plak?’ ‘Doe maar een plak, dan schaaft makkelijker.’
De kaasboerderij heeft naast de winkel ook een kunstgalerij. We besluiten even een kijkje te nemen, waar ons oog direct valt op een boek met allemaal lokale boerderijen uit de buurt. Op de klok zien we dat het nog geen half 5 is. Eigenlijk is dit de laatste stop, maar we hebben dus eigenlijk nog wel tijd om 1 extra boerderijwinkel te bezoeken.
In het boek zien we een groot aantal mooie boerderijen waaronder een shiitake kwekerij. Helaas is die alleen op afspraak te bezoeken, net als veel van de andere adressen. Dan maar good old Google Maps erbij. We vinden een landwinkel op weg terug naar Amersfoort, waar Floor woont, en dat nog binnen de tijd past. We besluiten er naartoe te gaan.
Het adres van Kaasboerderij Heileuver is:
Dalmsholterdijk 17, 8146 PE Dalmsholte
Landwinkel De Winde
‘Volgens mij was dat een dooie kat!’ Opnieuw rijden we langs allerlei dorpjes waar we het bestaan niet van kende naar de laatste boerderijwinkel, wat eigenlijk een landwinkel is. Als we uiteindelijk nog een stuk over de snelweg moeten, voelt dat toch vertrouwd. Met al die andere auto’s om ons heen.
We hebben niet meer dan 20 minuten voordat de winkel sluit als we bij Landwinkel De Winde aankomen. Hier heb ik uiteindelijk niets gekocht, maar voor bloemen, zelfgemaakte jams en mosterd ben je hier aan het juiste adres.
Het adres van Landwinkel De Winde is:
Braakhekkeweg 9a, 7217 SK Harfsen
Een geslaagde dag en we besluiten tijdens het avondeten dat we binnenkort ergens anders in het land een boerderijroute doen.
Oh, shoot, eieren vergeten. Nou, die haal ik dan maar gewoon bij de Dirk morgen…
Route
Voor wie deze route ook wil doen, bij deze:
